Fehmi Koru*
Görenler “A, kilo vermişsin” diyorlar. Hakikat, son aylarda gereksiz ağırlıklarımın bir ölçüsünden kurtuldum. O denli bilimsel bir teknikle de değil; kahvaltı dışındaki iki öğünde ekmeği menüden çıkartarak…
Emin olun, o kadarcık bir önlem, bir çırpıda, fazla kiloların bir ölçüsünden kurtulmaya yol açabiliyor.
Buradan çıkartılabilecek sonuç şu: Fazla kiloların bir sebebi de ekmeğe abanılan bir yeme biçimi…
Yine de bazen fırından yeni çıkmış taze ekmeğin kokusuna dayanamadığım oluyor…
Adam fırıncı, yani ekmeğini ekmekten kazanan biri. Mesleği açısından da ‘nimet’ muamelesi yapması gereken ekmek için “Ahmak toplumların temel besin maddesi” demiş… Bunu derken de, kimi Batı ülkelerinin ekmek tüketimiyle bizim ekmek tüketimimiz ortasındaki oransızlığa dikkat çekmiş…
Açık orta öndeyiz.
Neden öyleyiz?
Ahmaklığımızdan mı?
Sanmıyorum.
Her şeyden evvel ekmeğin doyuruculuk özelliği var. Yanında yavaşça bir katık bulunsun kâfi. Hatta öbür rastgele bir katık bulunmasa da, yalnızca çayla bile, taze bir somun ekmekle sofradan tok kalkmak mümkün.
Katık denilebilecek her şey şu sıralar ateş kıymeti. Beyaz peynirin kilosu 200 TL oldu olacak. Zeytinin kilosu 100 TL’ye yaklaştı. Sucuk, pastırma üzere bize özel yiyeceklerin yanına yaklaşılamıyor.
Ne yapacağız?
Ekmeğe abanıyoruz.
Dün internet üzerinden market alışverişi yaparken ekmek de listede gözüme takıldı. Yabancı markalı bir kilo ekmeğin fiyatı 40 TL’nin üzerinde. Bütün özelliği ekşi mayalı olması. Bir de, listede verilen bilgiye nazaran, üretimde Konya menşeli un kullanılması…
Konya menşeli unu bulabilmiş yabancı markalı ekmeği üreten. Aferin. Unun en kalitelisi Konya’da yetişen buğdaydan üretiliyor. Fakat Konya buğdayının eseri olan unu orta ki bulasın. O buğdayın ekmeğe dönüşmüşünü öbür ülkelerin insanları yiyebiliyor. Konya’da üretilen unun bütünü ihraç ediliyor zira.
Bizler, bir -hatta birkaç- kalite eksik undan üretilmiş ekmekle yönetim etmek zorundayız.
En kalitelisi ülkemizde üretildiği ve ekmek düşkünü bir toplum olduğumuz halde daha az kaliteli undan üretilmiş ekmekle yönetim etmek zorunda kalmamız ‘ahmak’ olduğumuzu mu gösterir?
Her şeyden evvel yabancı paraya muhtaçlığımız olduğunu gösterir.
Yabancı paraya muhtaç hale gelmemiz bir sorun ancak.
Lafı fazla uzatmaya gerek yok: Bizim millet olarak ekmek ile bağımız beynimizle değil cebimizle ilgili. Cebi dolu olanlarımız daha az ekmek tüketiyor, yoksul fukara kadrosu ise katığı azaltıp ekmeğe abanıyor.
Halk ekmek bayilerinin önünde sabahın erken saatlerinden başlayarak kuyruğa girenlerimizi düşünün. Konya unundan kaliteli ekmek almak için mi zahmete katlanıyor o beşerler, yoksa fırın fiyatından birkaç lira daha ucuz diye mi?
Yaşı benim yaşıma yakın olanlar bilecektir: Türkiye’de fırınlar uzun yıllar boyunca tek tip ekmek üretti. Galiba farklı ekmek üretimi yasaktı da. Ekmek ücretsiz denilecek kadar ucuz oldu her vakit. Beşerler şikayet edemesinler diye un fiyatını artırmaktan kaçınmayla sonuçlanan önlemler almayı hiç ihmal etmedi iktidarlar. Rengi karaya çalan ekmekler yiyerek büyüdük bizler.
Mahalle fırınları temel geliri, konut hanımlarının yapıp odun ateşinde pişirilmek üzere kendilerine emanet ettikleri çeşit çeşit yemekler karşılığı ödenen fiyatlardan elde ettiler.
Şimdi o denli mi ya? Çeşit çeşit ekmek müşteri bekliyor fırınlarda; kâfi ki cebinizde para bulunsun. Konya ununu Konya’da bulamasa bile, kaliteli un peşinde olan üreticiler, dolar karşılığı ihraç ettiğimiz Konya ununu, daha fazla dolar ödeyip ithal ederek, en kaliteli -tabii fevkalâde pahalı- ekmekleri müşterilerine sunabiliyorlar.
Bu tuhaf durum için nasıl bir sıfat kullanılabilir, bilmiyorum.
Fırıncıların dernek lideri ekmeğe düşkünlüğümüzü ‘ahmaklık’ olarak tanıttığı için artık cezaevinde.
Onu cezaevine tıkanlar sanki nasıl bir akıl yürütme sonucu bu türlü bir yaptırıma başvurmuşlardır?
Ne demişti adam, hatırlayalım. Dediği şuydu: “Ekmek, ahmak toplumların temel besin hususudur.”
Mukayeseli olarak verdiği oranlardan bizim insanımızın Batılı ülke insanlarından çok daha fazla ekmek tükettiğini söyleyen yeniden tıpkı adam. Fırıncıların lideri.
E, bu durumda şöyle mi düşünüldü? Ahmaklar akıllı olanlardan daha fazla ekmek tüketir. Bizler toplum olarak diğer toplumlardan daha fazla ekmek tüketiyoruz. Bu durumda, “Ekmek ahmak toplumların temel besin maddesidir” diyen, bize ‘ahmak’ demiş oluyor…
Akıl yürütmeyle herhalde bu sonuca varıldı.
İyi ancak adamın kendisi de bizim toplumun bir üyesi.
Yıllar evvel, artık çoktan vefatla ortamızdan ayrılmış bir mizah ustası, daha farklı bir akıl yürütmeyle milletimizin kıymetli bir kısmı hakkında emsal bir tespitte bulunmuştu da, onunla ilgili olarak da yasal çarklar işletilmek istenmişti.
Sonunda, galiba bunun onun tezine yarayabileceği düşünülmüş olmalı ki, kendisini kınamakla yetinilmişti.
Şimdi ise, rahatsız eden o cümlesiyle kendisine de ‘ahmak’ demiş olduğu ve fırıncılar kendisini lider seçtiğine nazaran tek tek hepimizden daha fazla o sıfatı hak ettiği üzere münasebetlerle üzerine gidilmesinin düşünülmemesi gerektiği halde, adam içeriye atılabildi.
Fazla ekmek tüketmenin zihin üzerinde nasıl bir tesire sahip olduğunu bilmesem de, kendi tecrübemden hareketle, bu alışkanlığın vücudu hantallaştırdığını söyleyebilecek durumdayım.
Cezaevine gönderilen fırıncıyı o cümlesiyle Türk milletine hakaret ettiği gerekçesiyle millete -ve yargı mensuplarına da- şikayet eden parti sözcüsü gözüme hiç de kilolu biri üzere gözükmedi; buradan onun ekmekle fazla bir ünsiyeti bulunmadığı sonucunu çıkartıyorum.
Peki de, söylenene gülüp geçebileceği halde neden mevzuya yanlış istikametten yaklaşmış olabilir?
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.